Cykl „Kobiety Chełma” – Weronika – pasjonatka tańca

Weronika – najmłodsza uczestniczka projektu, uczennica ostatniej klasy szkoły podstawowej opowie o swojej największej pasji, jaką jest taniec. Na wstępie chciałabym podziękować Weronice za wybór sukienek, póz do sesji, jak i zdjęć po spotkaniu – dla mnie taniec to magia, czarna magia! Podziwiam osoby, które potrafią tańczyć, i które się na tym znają. Dziękuję także mamie Weroniki za obecność przy sesji oraz tacie Weroniki za pomoc przy doświetlaniu. Piękne jest patrzeć, jak rodzice wspierają swoje dzieci w realizowaniu pasji.

Pytasz mnie dlaczego tańczę? To jakbyś pytała dlaczego oddycham. Taniec to coś magicznego. Gdy tańczę uwalniam się od wszystkich problemów. Tańcem mogę wyrazić emocje, uczucia. Mogę też wcielić się w dowolną postać. Jest to trudne, gdyż muszę się w nią wczuć, poczuć jej emocje i myśli.

Taniec to nie tylko przyjemne chwile, ale także pot, krew i łzy, często w dosłownym znaczeniu. Wymaga wielu poświęceń, wielu godzin spędzonych na salach treningowych, a także wiele stresów i nerwów. Jednak po zakończonym treningu zawsze czuję wielką satysfakcję, bo wiem, że dałam z siebie wszystko, że zrobiłam coś niezwykłego. Nie mogę się tańcem nasycić i jest to bardzo przyjemne uczucie.

Tańczę od najmłodszych lat, gdyż moi rodzice zapisali mnie na zajęcia taneczne, gdy miałam 5 lat. Na początku nie wiedziałam, że taniec stanie się moją pasją. Wiele razy upadałam, miałam zdarte kolana, ale się nie poddałam. Tańczę już 9 lat i zdecydowanie zatraciłam się w tańcu. Bardzo bym chciała iść tanecznym krokiem przez życie. Marzę by robić to w przyszłości. Wiem jaki to trudny zawód, który wiąże się z wieloma wyrzeczeniami. Nawet jeżeli nie będę tańczyła zawodowo, na pewno tańca nie porzucę.

Próbowałam wielu technik tanecznych, ale najbliższy memu sercu okazał się taniec współczesny i jazzowy. Można w tych stylach „fruwać”, dodają mi skrzydeł.
Rodzice bardzo wspierają mnie w mojej pasji. Gdyby nie oni, nie mogłabym się tanecznie rozwijać. Jestem im za to wdzięczna.
Poprzez taniec poznałam wielu wartościowych ludzi, a także przeżyłam wiele wspaniałych, wyjątkowych chwil.

Uważam, że warto stawiać sobie ambitne cele i je realizować nawet jeżeli wydają się nam w tym momencie niemożliwe do spełnienia. Najpierw będą pytać: Dlaczego to robisz?
A potem: Jak to zrobiłaś? Mam nadzieję, że każdy ma, lub odkryje w swoją pasję, którą go uszczęśliwi, tak jak mnie taniec.

Wpis na blogu powstał w ramach projektu „Kobiety Chełma”, którego pomysłodawczynią i realizatorką jest Anna Wójtowicz-Wnuk – pasjonatka fotografii, tłumacz przysięgły języka angielskiego i autorka projektu swojego życia, którym jest Szkoła Językowa Five o’clock w Chełmie: http://5oclock.org.pl/.